Feng shui to stara chińska sztuka rozplanowania przestrzeni, dążąca do zachowania zgodności z naturą. Zakłada, że odpowiednie wykorzystanie dostępnej nam powierzchni, pozwoli na swobodny przepływ energii, co poprawi jakość naszego życia. Sztuka ta opiera się na 3 zasadach: siatce bagua, yin i yang, oraz zasadzie 5 żywiołów. Od pewnego czasu feng shui jest wykorzystywana również na zachodzie. Zapewne przekonuje nas zwłaszcza siatka bagua, której poszczególne części przypisane są do konkretnych dziedzin naszego życia (kariera, wiedza, rodzina/zdrowie, bogactwo, sława i stopień, małżeństwo, dzieci, pomocni ludzie), wraz z symbolami, które je wzmacniają.
Zanim jednak postanowimy wykorzystać w swoim mieszkaniu feng shui, zastanówmy się jak chcemy, żeby nasz dom wyglądał: czy chcemy przestrzeni, czy zależy nam na bibelotach i oczywiście jakie kolory lubimy. Kiedy już się zdecydujemy wybierzmy się w podróż (może być on-line) i rozejrzyjmy się jakie mamy możliwości. A jest ich sporo. Architektura wnętrz nie jest bowiem dziedziną jednorodną, w jej granicach mieszczą się różne style, do wyboru.
Dla ludzi preferujących przestrzeń i dużo światła godne polecenia są minimalizm, styl skandynawski i nowoczesny. Pierwszy zakłada jednorodną kolorystykę, jak najprostsze formy mebli (nawet bez rączek) i ogólnie zasadę ?im mniej tym lepiej?; drugi ? naturalność (drewno, naturalne kolory) i kontrast (np. beż i grafit); ostatni ? wykorzystanie nowoczesnych materiałów (metal, plastik) i technologii (przesuwane drzwi, okna wewnętrzne zamiast ścian). Dla wielbicieli środowiska styl ekologiczny (kolory ziemi, naturalne tworzywa ? drewno, len, wiklina). Dla tradycjonalistów styl kolonialny (proste meble, egzotyczne dodatki), eklektyczny (połączenie nowych trendów z tradycją), rustykalny (folklorystyczne dodatki ? makatki, dywaniki) lub art deco (formy lat 20-tych i 30-tych XX wieku).
Wydaje się, że w coraz częściej architektura wnętrz to połączenie stylów ze sztuką feng shui ? nie wystarczy wiedzieć co się chce, trzeba jeszcze wiedzieć jak.

Jeśli już podejmiemy decyzję o zakupie paneli laminowanych, powinniśmy dokładnie zapoznać się z oznaczeniami stosowanymi przez producentów. Główną różnicą pomiędzy przeróżnymi panelami laminowanymi jest oprócz wyglądu klasa ścieralności, która określa odporność paneli na ścierania i ewentualne uszkodzenia mechaniczne.
Norma EN 13329 jest wyznacznikiem, według którego klasyfikujemy ścieralność paneli laminowanych. Ustalenia zawarte w zapisie normy wyróżniają pięć klas, od AC1 do AC5. Symbolika ścieralności zapisana została od najmniejszej wytrzymałości(AC1) do najwyższej trwałości paneli(AC5).
Przyjrzyjmy się miejscom, gdzie odpowiednie klasy mają swoje zastosowanie. Najwyższa klasa ścieralności zwana AC5 doskonale nadaje się do miejsc użyteczności publicznej, przykładowo do banków czy sklepów. Klasa AC5 stosowana jest tam, gdzie korzystanie z podłogi odbywa się pod bardzo dużym natężeniem. Przechodząc do tematu mieszkań klasę AC4 (firma Witex produkuje wysokiej jakości panele drewniane Witex z podaną klasą ścieralności) warto wybierać do kuchni oraz korytarzy, a klasę AC3 możemy ułożyć choćby w sypialni.
Dodatkowym oznaczeniem paneli jest klasa użyteczności. Klasyfikacja ta rozdziela panele laminowane na dwa typy, domowe i kontraktowe (przeznaczone do obiektów z dużym natężeniem ruchu). Ogółem przyjęto sześć klas użyteczności, które dzielą panele laminowane : 21, 22, 23, 31, 32, 33. Pierwsza cyfra w danym kodzie odpowiada za symbol pomieszczenia, obiekty domowe mają cyfrę 2, budynki użyteczności publicznej 3. Druga cyfra odpowiada natomiast za możliwą intensywność korzystania z podłogi : 1 – niska, 2 – średnia, 3 – wysoka.